Pigmalyon

İnsancıklarım geliniz,
Ümit ışıkları akseden göğe avuç açalım,
Gelin insancıklarım,
Kırık dökük tebessümlerimizi toplayıp,
Yeni bir dünya yapalım.

Öyle bir dünya ki bu,
Ümitlerimizden olacak mihveri,
Yağmur beklemiyoruz asla, huzur yağacak gökten,
Yaprak, çiçek faydasız,
Arzularımız yeşerecek yaprak yerine,
Ve, hazzın meyvelerini koparacağız ağaçlardan.

Ne lokma, ne hırka derdi,
Mevsimler birbiri ardınca bahar, bağlar kalabilir yerli yerinde,
İrtifaları miktarınca arzulamalarımızı hudutlamadalar.

Volkanlar sevda püskürmeli insancıklarım,
Her şey kararsız olmalı dünyamızda,
Mecburiyetler yok olmalı,
Nihayet,
Kafi sebep olmalı istemek,
Olabildiği kadar.

Bir hazin pigmalyondur bu,
İnsancıklarım,
Dillerimizde kıyamet gününe kadar.