Devrim'in Çocukları
Ben Kiraz.
Kirazlar çiçek açtığında dedem koymuş adımı. Köydeki ilk sevgilisinin adıymış. Kardeşim doğduğunda adıma uygun bir isim aramışlar. Babaannem Beyaz Demiş.
Artık uyuşturucu bağımlısı değilim. Kendi çığlıklarımla kurtuldum. Temizim. Yürüdüğüm yollarda ayağıma takılan taşları kendim bir kenara koymayı öğrendim.
Bin Kiraz.
Çığlık çığlığa büyüyenlerdenim. Tertemizim.
Ben Kiraz.
Kardeşim Beyaz şimdi kara toprakta uyuyor, ben Beyazlar kirlenmesin diye yaşıyorum.
“Devrim’in Babaları” gerçek yaşamların anlatıldığı bir kitaptır.
Dört ayrı yaşta, dört yaklaşık kültürde erkeğin, bir şekilde yollarının kesiştiği yer ve zamanda hüzünlü geçmişlerini unutmaya çalışıp, birbirilerine tutunarak verdikleri yalnızlıklar savaşıdır.
Elli yıllık bir zaman diliminde Türkiye’nin siyasi, ekonomik ve sosyal yönüyle çıkarılmış bir özetidir. Bu özet çıkarılırken tek bir kaynağa değil, karşıt anlatımlara da yer verilmiştir. Fazla siyasi gündeme girmeden geri dönüşlerle, dört farklı kahramandan dinleyerek kaleme alınmıştır.
Kendilerini “Allah’ın Çocukları” gören ve isimlerinin açıklanmasını istemeyen D.Ç. arkadaşlarımın anlatımıyla yazılmıştır.
Devrim Yurdadön...
Kitabın kahramanı.
Rastlantı sonucu, bir sahil çayhanesinde tanıştık onunla. Kendini kötü hissedince tahta sandalyelerden birine soluklanmak için oturmuştu. Tam yere düşmek üzereyken, omuzlarından yakalamıştım Devrim Bey’i.
Hastaydı, yalnız yaşıyordu. Kemoterapiye başlayalı henüz dört gün olmuştu. Kan değerleri düşünce de baygınlık geçirmişti. Devrim Bey’i evine götürmüş, ilaçlarını vermiştim. Soran gözlerle bakmışım ona. Öyle dedi. Aslında adı Devrim, mesleği avukatlık değildi. Ben uydurdum. Kendisi hakkında gerçek bilgileri yazmazsam bana yaşamöyküsünü anlatacağına söz vermişti.
Ben sözümde durdum.
“DEVRİM’İN BABALARI” hazırlanırken o anlattı, ben notlar tuttum. Her ay buluştuk.
Son zamanlarda belleği hastalığından dolayı bulanıktı. Kitabın diğer kahramanı Döl İbrahim yardımcı oldu bize.
Devrim Bey soğuk bir kış günü bizlere vada ederken, geride bana yazdırdığı notlardaki sevgisi, okuma aşkı, paylaşımcılığı kaldı.
Döl İbrahim hâlâ oturduğu evin üst katından Kızkulesi’ni seyretmekte.
Yoldaşları Hakan ise, ölüm kardeşiyle yola çıktı bile...
Cumhuriyet Kitap, 2013